24e dag: Hospital de Orbigo- Santa Catalina de Somoza 27 km

Na onze aankomst in de herberg van Hospital de Orbigo waar we  hartelijk ontvangen werden door Arthuro García en zijn vrouw . Wat een perfect huis wat een een fantastische slaapplaats. Wat een geweldige plaats om te verblijven.Daarna zijn we. in een restaurantje gaan eten waar we bestelden wat we wilden dus geen pelgrimsmenu.We bestelden forelsoep een specialiteit vh. Huis en daarna paella met zeevrachten. Nog iets te drinken en alles was perfect.

We gingen naar de herberg en het was inmiddels laat genoeg om te gaan slapen.fantastisch geslapen en om 6 weer op een ontbijt geserveerd door Arthuro gewoon geweldig een geweldige omhelzing met Arthuro en 5 voor 7 waren weg.

Eenmaal op pad kozen we voor de alternatieve route die iets langer zou zijn maar ook mooier.op weg naar Astorga de plaats waar ook een Gaudi museum is we maakten er enkele foto's in Astorga en besloten ook om er iets te eten. Daarna gingen we weer op pad voor de laatste 8 Km we hadden er in Astorga al 17 op zitten .we wisselden van weghelft en gingen op de stoep lopen dit had ik beter niet kunnen doen.Ik struikelde en daar lag hij dan  . Mariet heeft me rechtgetrokken en daarna kwam ik erachter dat mijn telefoon helemaal stuk was. Hij deed helemaal niks meer dus dat is echt balen . ik was dus even perpleks en dat deed me geen goed . Normaal zou ik daar goed tegen kunnen maar nu was dit niet zo.Ik baalde zo hard dat ik van gif harder begon te lopen.De kilometers vlogen onder onze schoenen door maar toch kwamen we maar niet dichterbij onze bestemming. Zoals altijd was het dus geen 8 km maar weer meer . Ondertussen kwamen we bijna aan een weg oversteek en 50 meter verder ging een rood autootje rechtsom waarop ik tegen Mariet zei dat is Leonie en Wouter waarop Mariet zei dat de wens de vader van de gedachte is.ik zei tegen Mariet dat weet ik zeker want het was een nieuw rood autootje we wandelden door en kwamen maar langzaam vooruit opeens kwam het rode autootje terug en ik zwaaide het was wel zeker Leonie en Wouter . Ik zei ga maar terug naar het dorp we wandelen ook de laatste meters. daarna was er een hartelijk weerzien met mijn dochter en Wouter waarbij bij mij de tranen vlug kwamen. eenmaal aangekomen in de herberg was er een fijn terrasje en zaten we zeer gezellig bij mekaar waarin we onze ervaringen deelden.Na mijn douche was er nog geen tijd voor mijn blog die zal ik wat later maken en posten beloofd . en Nu onze beste groeten van Hen en Mariet