18e dag:Villarmentero -Calzadilla de La Cueza 28,2 km

25 mei 2016 - Calzadilla de la Cueza, Spanje

Beste mensen eerst en vooral wil ik jullie bedanken voor de fijne en warme reacties die jullie geven als ik mijn blog geschreven heb dit houd Mariet en Mijzelf op de been.Na gisteravond bij Donna Petra gegeten te hebben overigens heerlijk.Warme broccolisoep een tonijnsalade en daarna kip met champignonsaus en frietjes daarna nog dessert fantastisch hè. Na het eten begon ik de 1e voortekenen te krijgen van verkoudheid en koorts dus snel reageren. Aan de bazin thee gevraagd met honing ze zei ze had geen honing wel suiker even later kwam ze met het hete water de thee en de hele pot honing uit de keuken.
Ik de thee heet gedronken en daarna nog eventjes contact gehad met het thuisfront en daarna vlug naar bed. Na nog wat Dafalgan genomen te hebben naar bed. Ik had het koud en warm tegelijk.Mariet lag ook reeds in bed en dus slapen .Na enkele malen badend in het zweet wakker te zijn geworden ws s' morgens toen ik wakker werd het merendeel weer in orde .Na onze verzorging en het nuttigen van ons ontbijt om 7.30 uur op pad.
Dit werd niet zomaar een wandeling we waren nog niet goed en wel het dorp uit en ik moet dan nog in mijn ritme komen of ik had het gevoel dat onze ouders Jo en Riek en mijn schoondochter Marjolein met ons meeliepen .Ik werd er helemaal stil van zodat Mariet op een gegeven moment vroeg of er iets scheelde.Ik vertelde haar wat ik voelde en zij zei dat dit best zou kunnen.Ik werd alsmaar stiller en na 2 uur bereikten we Carrion de los Condes waar we eersten kop koffie dronken en daarna gingen Mariet en ik op zoek naar de kerk omdat Mariet een kaars wou opsteken voor iemand die heel erg ziek was.
Toen we in de kerk waren werd ik overmand door emoties zodat ik zat te huilen in de kerk Ik dacht aan Jo en Riek en Marjolein en besloot voor hun speciaal een kaarsje te branden en ook een voor ons allen.Na ons gebed kwam ik de kerk uit en had ik het helemaal niet meer..Ik werd getroost Door mijn Canadese vriendin Jacky die onmiddellijk begreep wat er loos was.Na een gesprekje was het weer goed.en gingen we verder op onze weg.We wisten dat we een Nog een lange weg moesten afleggen het was 10.30 en we hadden inmiddels 11 km afgelegd en er zou na het verlaten van Carrion de los Condes geen enkele plaats meer zijn waar we nog iets te drinken of eten zouden krijgen dus naar de supermarkt om voor 5 man een picknick te kopen.Dit deden Mariet en Jacky daarna op pad. We hadden gelopen tot 12.30 uur toen we een picknickplaats bereikten waar we onze broodjes etc opaten.Daarna verder op weg en we kregen een lange , lange en lange weg onder onze voeten zodat je de moed in de schoenen zakte en dat deed het inderdaad. Het was zelfs zo erg dat we op een gegeven moment dachten deze weg is oneindig .Maar ook dit bleek dus niet en Mariet was de 1e die het dorpje zag .Onze herberg lag aan het begin vh dorp en toen we binnenkwamen was het eigenlijk niet wat we in gedachten hadden.maar ja als je moe bent dus onze plaats genomen .en onze voorbereidingen voor de vlgd dag beginnen weer.Tot morgen met vriendelijke groeten Hen en Mariet.
.

Foto’s

19 Reacties

  1. Fien vrancken:
    25 mei 2016
    Volhouden vrienden Hen wat je vandaag bent tegengekomen en hebt gevoeld dat is het teken dat je krijgt van hierboven om je te laten weten dat je goed op weg bent samen met Mariet en het is heel normaal dat je op deze tocht jezelf tegenkomt en je emoties beginnen te spelen Moed houden Speetjes nog even en we nog trotser op jullie dan we al waren En hierboven zijn ze sowieso al trots op jullie ook voor deze prestatie al succes voor jullie en onze Canadese vrienden and a safe trip to Santiago
  2. Marianne Hees:
    25 mei 2016
    Heel veel sterkte. Jullie kunnen het.
    Heel knap wat jullie doen en fijn wat jullie ervaren.
  3. Hen en viv:
    25 mei 2016
    Weer een geweldig mooi verhaal en ongelooflijk wat jullie meemaken samen:-))
    Veel sterkte en succes en Hennie veel beterschap verzorg je goed.
    We denken iedere dag aan jullie
  4. Marijke:
    25 mei 2016
    Met veel bewondering weer je verhaal gelezen,houd de moed erin ,veel sterkte en geniet er verder van. Marijke
  5. Carla reimink:
    25 mei 2016
    Hallo Hen en Mariet je blog te lezen vind ik het alleen maar erg dat ik er niet bij ben hadden we samen eens lekker over ons Marjolein kunnen praten tijdens het lopen . En samen kunnen huilen want ik kan me heel goed voorstellen wat dit allemaal teweeg brengt ik weet bijna zeker dat ze constant in je omgeving is en dat ze super trots op je is, dat ben ik namelijk ook ik vind het geweldig wat jullie aan het doen zijn , ik denk heel veel aan jullie en nogmaals chapeau en een dikke zoen . Liefs Carla
  6. Geert en Lieve TACK:
    25 mei 2016
    Hen en Mariet,

    Wij lezen met veel bewondering jullie belevenissen, het grijpt je best wel bij de keel.
    Volhouden, jullie komen er wel!!
    Straks familie op bezoek, het zal jullie deugd doen, even een rustpauze inlassen om dan aan de laatste fase van deze camino te beginnen.
    Verzorg jullie goed, wij denken aan jullie!

    Groetjes,

    Lieve en Geert
  7. Philippe:
    25 mei 2016
    Ontzettend knap wat jullie doen. De gedachte en emoties die vrij komen is een logische reactie bij zo'n tocht en met deze eind bestemming. Ik ben ervan overtuigt dat de drie hierboven op jullie letten en jullie begeleiden naar de eind bestemming.
  8. Monique en Harry:
    25 mei 2016
    Hen en Mariet wat een prachtig verhaal. Ik heb echt respect voor jullie. Het teken van boven is duidelijk, reden temeer deze tocht voort te zetten. Heel veel succes nog zet hem op!!!!
  9. Peter K.:
    25 mei 2016
    Aangrijpend, wat te schrijven, ga door jullie hebben de kracht bedankt voor het kaarsje ❤️
  10. Joke Verstappen:
    25 mei 2016
    hopelijk is Hen zijn griepgevoel weer te boven komt natuurlijk door het wisselende weer en het gevoel dat jullie ouders mee lopen geloof ik zeker ze zouden super trots op jullie zijn lieve mensen zorg goed voor jullie eigen gezondheid en houd de moed er in een lieve knuffel van mij gr
  11. Marijke:
    25 mei 2016
    Na het lezen van dit verslag is ons respect voor jullieprestatie nog vele malen groter. Heel veel sterkte en beterschap. Marijke en Theo
  12. Har en Jeannie:
    25 mei 2016
    Het teken van hierboven klopt we hebben het zelf meegemaakt onbegrijpelijk hoe zo iets kan dat deze mensen je dan zo sturen. Jullie zijn echte pelgrims en ons" r.k. geloof" helpt ons zeker
    Houd moed.
  13. Mariet Cuijpers:
    25 mei 2016
    Hen en Mariet,
    Wat een emotionele dag was het vandaag. We hebben veel respect hoe jullie dit allemaal voor elkaar boxen.
    Hen veel beterschap en heel veel groeten van Hein.
    Ik heb hem gisteren alles verteld over jullie reis.Mariet
  14. Jes Hees:
    25 mei 2016
    Heel mooi.Sterkte.
  15. José:
    26 mei 2016
    Mooi geschreven vanuit je hart !! Heftig !Respect voor jullie 2tjes !!
    Hou de moed erin jullie zijn al zo ver onderweg !!
    Voor morgen een mooie zonnige wandeldag gewenst !!!
    Doeiii
  16. Ine:
    26 mei 2016
    Respect voor jullie beterschap Hen morgen een nieuwe wandeldag succes
  17. Frans en Jen:
    26 mei 2016
    Een emotionele dag voor jullie beide, wij leven mee! Respect en verder nu!!
    Hopelijk weer een beetje opgeknapt en wordt het een mooie dag vandaag!
  18. Therese:
    26 mei 2016
    Wat fijn dat jullie zulke fijne mensen on jullie heen hebben,waar je jouw hart eens bij kunt luchten.
    Goede reis
  19. Els en Jac:
    26 mei 2016
    Afzien en emotie maken een pelgrimstocht pas echt wat het is: een emotionele en onvergetelijke gebeurtenis. Het is alsof we jullie gevoelens van thuis uit meebeleven. Met spanning en bewondering volgen we jullie verhalen. Laat je niet uit het veld slaan door de moeilijke momenten, maar ontken de signalen van je lichaam ook niet. We leven met jullie mee. Zet em op!